28 czerwca 2022 roku odszedł profesor Zbigniew Wójcicki – architekt wnętrz, ceniony dydaktyk Wydziału Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, związany z uczelnią od ponad 70 lat.

Urodził się w 1930 roku. W 1950 roku rozpoczął studia na Wydziale Architektury Wnętrz ASP w Warszawie. Dyplom obronił w 1956. W tym samym roku został asystentem w Pracowni Rysunku Perspektywicznego prof. Feliksa Rolińskiego. W latach 1961-1975 prowadził Międzywydziałową Pracownię Geometrii opartą na autorskim programie nauczania geometrii i rysunku technicznego. W latach 1975-1978 kierował Pracownią Podstaw Projektowania oraz pełnił funkcję prodziekana Wydziału Architektury Wnętrz. Od 1978 roku prowadził Pracownię Projektowania Mebla. W 1994 roku uzyskał tytuł profesora sztuk plastycznych.

Jest autorem licznych prac z dziedziny wystawiennictwa i architektury wnętrz, m.in. projektu stałej ekspozycji dla X Pawilonu Cytadeli Warszawskiej (1966), opracowania wjazdu do Kampinoskiego Parku Narodowego (1968) oraz projektu II etapu budowy Cmentarza Ofiar Hitleryzmu w Palmirach (1968).

 

O zaangażowanym podejściu prof. Zbigniewa Wójcickiego do dydaktyki świadczą jego słowa na temat pracy ze studentkami i studentami: "Życie uczy pokory. Kiedy nam się wydaje, że już dużo wiemy na jakiś ważny temat, okazuje się, że trzeba się ostro brać do roboty, żeby była to prawda. (…) Unikałem raczej postawy mistrza w zawodzie. Starałem się być dobrym ogrodnikiem w stosunku do swoich "roślin", które znalazły się pod moją opieką. Tym bardziej, że te nasze ogrody pedagogiczne bardziej przypominają ogrody botaniczne niż grządki warzywne. Jest naszą największą satysfakcją doprowadzić do zakwitania talentów". (Autoreferat, 1993 rok)

 

Roman Owidzki pisząc na temat prof. Wójcickiego, podkreślał kompleksowość jego metod pracy: "Wartość dzisiejsza pracy dydaktycznej Wójcickiego polega na tym, że w konsekwentnie prowadzonych ćwiczeniach pokazuje różne możliwości korzystania wiedzy, a raczej z mądrze wybranych elementów wiedzy o przestrzeni, w celu nabycia umiejętności odwzorowywania układów trójwymiarowych na płaszczyźnie. (…) Wójcicki ukazując systemy podlegające zmianom, zgodnie z ideą wyodrębnionych potrzeb cywilizacji, analizuje niezmienniki systemów postrzegania i zapamiętywania, niezmienniki prowadzące do budowania przestrzeni myślowej". (Fragment tekstu Romana Owidzkiego w związku z przewodem kwalifikacyjnym na stanowisko adiunkta dla Zbigniewa Wójcickiego, 1975 rok)

 

 

Fot. Anna Plewka, 2017 r.