Katarzyna Krakowiak jest pierwszą polską artystką zaproszoną przez Fundację Miesa van der Rohe do zrealizowania działania w Pawilonie.
Architektura zaczyna się od słowa . Architektura komponowana wspólnie.
Kompozycja powstająca w warunkach trwającej obecnie społecznej izolacji stanie się głosem wspólnego życia, pytaniem o stan wspólnoty i jej przyszłość, o jej otwartość, wolność, kreatywność. Wołaniem o nadzieję w świecie, w którym nie da się już wrócić do tego, co było wcześniej, a czas, kiedy „będzie już po wszystkim” nigdy nie nadejdzie. Nie odkładajmy więc życia na później. Bądźmy i działajmy razem teraz.
W ramach artystycznego działania pytam :
Jakie słowo chcielibyście zachować?
Za jakie słowo chcielibyście wziąć odpowiedzialność?
Jakie słowo chcielibyście wnieść do naszego
wspólnego życia?”
Uczestnicy zapraszani są do przesłania nagrania audio wybranego przez nich słowa, a także uzasadnienia w formie pisemnej notatki.
Zacierające granicę między językiem architektury i architekturą języka działanie ukazuje architekturę jako kontinuum. Jest ona czasownikiem niedokonanym – jej oddziaływanie nigdy nie ustaje. Wraz z uczestnikami projektu Krakowiak komponuje architekturę, która mówi, otwierając przestrzeń refleksji nad architekturą, językiem oraz stanem i przyszłością naszej wspólnoty. Jest to przestrzeń różnorodności i różnicy. Przestrzeń przekładu między językami uczestników projektu oraz między strukturami architektonicznymi i językowymi. Przestrzeń, której horyzont nieustannie rozszerza się w nieznanych kierunkach.
Zgłoszenia możecie wysyłać do 15 czerwca na adres letter@miesbcn.com, więcej informacji w artykule
Kuratorzy projektu:
Marcin Szczelina , Ivan Blasi (Fundació Mies van der Rohe)
Współorganizator projektu: Instytut Adama Mickiewicza. Partner: Polski Instytut Kultury w Madrycie.