Pejzaże Mariusza Woszczyńskiego

Inspiracją dla prac malarskich Mariusza Woszczyńskiego jest natura. Artysta poddaje ją wnikliwej obserwacji. Zachwyca się przestrzenią, układem form, zdarzeniami. Wędruje przez rozległe równiny, nadmorskie plaże, małe, nastrojowe miejscowości. Gromadzi wszystkie doznania w swojej pamięci i ocala od zapomnienia zmienność rzeczy w otaczającej Go przestrzeni. Cały zbiór odczuć, wspomnień, doznań stanowi kanwę dla obrazów, które powstają w artystycznym atelier. Ich bezpośrednim źródłem jest wyobraźnia artysty, gdzie pierwotne, zaobserwowane widoki przeradzają się w indywidualny język wypowiedzi twórczej. Podobnie jak Józef Czapski wydaje się pracować zgodnie z zasadą, że należy filtrować rzeczywistość przez pryzmat własnych doświadczeń i z tego artystycznego tworzywa wyłaniać nowe opowieści. Obrazy stają się zapisem metajęzyka.
Artysta tworzy ze swoich malarskich notatek i szkiców. Przelewa na płótno zapisane w pamięci widoki tworząc z nich rytmiczne, barwne układy kompozycyjne. Prace Woszczyńskiego stają się poddaną swoistemu ładowi strukturą linii i plam. Maluje obrazy pełne temperamentu, kolorystycznej energii, żywych kontrastów i barwnych przejść pomiędzy formami. Buduje swoje krajobrazy z intensywnych żółcieni, czerwieni, fioletów, nasyconych błękitów. Żywa tkanka Jego prac porządkowana jest przez powtarzające się motywy i formy. To ustawianie hierarchii jest zgodne z malarskim wyczuciem kierowanym zarówno refleksją nad sztuką, jak i intuicją artystyczną twórcy.
Malarz powraca do niektórych motywów multiplikując ich kolejne wersje, zagęszcza siatkę linii i watki opowieści. Nadaje im znaczenie znaków przestrzeni, swoistych znaków pamięci. Bawi się motywem. Nawarstwia znaczenia i formy. Przywołuje tak charakterystyczną dla Jego twórczości postać rowerzysty, który kolejny raz przemierza połacie płótna. Włącza efekty impastowe dając swoim obrazom powinowactwo z reliefami pradawnych kultur. Czasem ujęte bordiurą wydają się układankami drobnych opowieści o intensywności przeżywania świata. Zamyka kompozycje ramą przywołując na myśl średniowieczne kodeksy iluminowane z ich bogactwem symboli i znaków.
Początkowo oko widza śledzi zestawione ze sobą, wyodrębnione kolorem lub linią konturową płaszczyzny. Potem w gąszczu linii i plam zaczyna rozpoznawać formy, które są znakami otaczającego nas uniwersum. Bogactwo rysunku i silne oddziaływanie kolorem są wyrazem afirmacji życia w jego codziennych przejawach. Siła użytych przez artystę środków oddziaływania plastycznego zmusza widza do podjęcia dialogu o niepowtarzalności i pięknie świata, o potrzebie zapisywania ważnych prawd o nas samych. Twórczość Mariusza Woszczyńskiego stanowi dla odbiorców Jego malarstwa intelektualną zagadkę, ale też przyjemność obcowania z intensywną, prawdziwie szczerą wypowiedzią malarską.

Magdalena Janota-Bzowska

---