Zapraszamy na wystawę rzeźby Antoniego Janusza Pastwy

Cienie Torsy Twarze

Wernisaż odbędzie się 3 marca (piątek) o godzinie 18:00.

Wystawa potrwa do 31 marca 2017.

Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach, ul. Kapitulna 2, Kielce.

Rzeźby z cyklu CIENIE są pozycjami wyjątkowymi w całym dorobku
Janusza Pastwy. Są pozycjami wyjątkowymi we współczesnej rzeźbie polskiej. W pomyśle tych rzeźb drzemie potencjał i siła zdolna wyzwolić u odbiorcy skojarzenia powstałe z naszych ludzkich doświadczeń i porwać je z całym naszym poczuciem ludzkiego bytu. Cała ich rozpędzona anatomia porywa naszą wyobraźnię jak morska fala. Autor buduje swoje obiekty stosując redukcje środków artystycznego wyrażania do niezbędnych. Pojawia się ruch niosący zamiar myśli wiodącej. Jest w tej pędzącej materii odwaga i rosnące marzenie wyrażania zamysłu w sposób nowatorski. Cała skala rzemiosła artystycznego, cała jego inżynieria techniczna układa się w zgodzie porozumienia celu całego przedsięwzięcia twórczego.

Spotkanie ze sztuką Pastwy to przeżycie uzależnione wyjątkowo od naszych percepcyjnych możliwości. Kreatywny stosunek odbiorcy do oglądanego dzieła jest tu zasadą stosowaną w pojmowaniu wartości jakie dzieło niesie. Ta sztuka szuka odbiorcy wolnego od dosłownego czytania rzeczywistości, posiadającego dar poetyckiego formowania znaczeń powstałej nowej autorskiej wizji rzeczywistości. Jest także miejscem filozoficznego pojmowania rzeźbiarskich sformułowań. Cień figury ludzkiej jest refleksją naszej aktywności oraz pojmowania związku z organicznością tego faktu który wszystkich nas dotyczy, a którego często należycie nie zauważamy. Zależność ta u wielu zalega na dłużej ze swoimi pytaniami i refleksjami. Walorem osobnym sztuki Pastwy godnym osobnego szacunku jest troska o osobisty autorski charakter postawy artystycznej. Twórcza dojrzałość tej sztuki jest konsekwencją przyjętej zasady: FORMA – MYŚL lub MYŚL–FORMA ( jedno wynika z drugiego). Jego dzieła – te jego sunące cienie mimo niewątpliwej urody mają w sobie jakieś zamyślenie sunące dalej i dalej. Sztuka Janusza Pastwy to piękno mądre. Bywają zjawiska w sztuce które swoją naturą wytwarzają jakiś
dystans utrudniający widzowi zamiar bliższego podejścia. To piękno zostawione rozważaniom tylko estetycznym nie jest pełnym z nim kontaktem, a nawet jest jej niespełnieniem. Najbliżej takiej sztuki są zapewne odbiorcy kochający poezję – filozofię.
prof. Jan Kucz

Antoni Janusz Pastwa urodził się 26 stycznia 1944 r. w Brzozie k. Kozienic. Uczęszczał do Liceum Plastycznego
w Kielcach. Następnie studiował na Wydziale Rzeźby w ASP w Warszawie w latach 1964-1970, najpierw w pracowni prof. Mariana Wnuka, a później w pracowni prof. Stanisława Słoniny. Dyplom uzyskał w 1970 w pracowni prof. Bogdana Chmielewskiego. W latach 1974-1981 był asystentem u prof. Słoniny. W 1980 roku został adiunktem. Od 1981 prowadził pracownię kamienia. W 1987 otrzymał tytuł docenta, zaś w 1992 mianowany został profesorem sztuk plastycznych. Od 1995 roku prowadzi pracownię rzeźby na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki. Od 2001 roku prowadzi pracownię dyplomującą na Wydziale Rzeźby. W latach 1990-1996, 1999-2002, 2002-2006 sprawował funkcję Dziekana Wydziału Rzeźby macierzystej uczelni. W latach 1997-2015 był członkiem Rady Programowej w Orońsku. Członek Rady architektoniczno-rzeźbiarskiej przy Archidiecezji Warszawskiej oraz Rady Programowej Fundacji Ars Gersonica. Formy wypowiedzi artystycznej: rzeźba, rysunek.