Prace ceramiczne studentów z warszawskiej ASP będzie można oglądać na wystawie w Bolesławieckim Ośrodku Kultury - Międzynarodowym Centrum Ceramiki. To już kolejna wystawa i etap współpracy placówki z Pracownią Ceramiki ASP. Studenci z Warszawy biorą też udział w warsztatach  Międzynarodowego Centrum Ceramiki.

Wernisaż 22 stycznia 2016 o godz. 18. Ekspozycja czynna do 29 stycznia 2016.

Pracownia ceramiczna na Wydziale Rzeźby Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych jest pracownia otwartą czyli służy nie tylko studentom rzeźby, ale również studentom z innych wydziałów, którzy chcą w swoim procesie edukacji na uczelni zapoznać się z tym szlachetnym materiałem. Do pracowni z wielkim zainteresowaniem uczęszczają też studenci innych uczelni, doktoranci realizujący swój program w ramach studiów doktoranckich oraz uczestnicy zajęć, którzy pogłębiają swoją wiedze z zakresu ceramiki w ramach Otwartej Akademii.

Celem pracowni ceramicznej na Wydziale Rzeźby jest zwrócenie szczególnej uwagi na wartości kreatywne tworzywa ceramicznego i zastosowanie go w rzeźbie. W podstawowym zakresie przygotowujemy studentów do korzystania
z różnych materiałów ceramicznych oraz samodzielnego przeprowadzenia całego procesu tworzenia formy ceramicznej od koncepcji przez szkic do realizacji i obróbki technologicznej. Student powinien umiejętnie interpretować zadany temat ćwiczeń, świadomie wykorzystywać właściwości materiałów ceramicznych przy realizacji przestrzennych form rzeźbiarskich. Dysponujemy również zapleczem laboratoryjnym, w którym studenci pod nadzorem pedagogów w oparciu o receptury dostępne w pracowni samodzielnie zestawiają podstawowe szkliwa.

Pracownia dysponuje dwoma piecami elektrycznymi, ale wizytówką i duszą naszej pracowni jest piec opalany drewnem - unikat w skali Polski. W piecu tym prace ceramiczne wypalane są bezpośrednio płomieniem, który przechodzi przez komorę (tzw. płomień zwrotny). Trwający kilkanaście godzin wypał daje możliwości osiągnięcia wysokich temperatur do 1300 C i ciekawych efektów na rzeźbach dzięki redukcyjnej atmosferze w komorze.

Od stycznia 2010 roku mam przyjemność kierować pracownią ceramiki na warszawskiej ASP, której historia sięga początków XX wieku. To wielkie wyróżnienie, ale i odpowiedzialność, zważywszy na nazwiska profesorów, którzy byli z nią związani. Wspomnieć tutaj należy początki pracowni z prof. Karolem Tichym, panią prof. Wandą Golakowską i prof. Teresę Plate-Nowińską, które wniosły ogromny wkład w rozwój tej pracowni. Nieocenionym wsparciem w pracy ze studentami służą mi dr Piotr Lorek i mgr Wiesław Andrzejewski, wspaniali fachowcy, pedagodzy i fascynaci tego materiału.

Podsumowując ten pięcioletni okres pracy zdecydowaliśmy po raz drugi zaprezentować dorobek pracowni na kilku wystawach w Galerii Filharmonii Kaszubskiej w Wejherowie, Galerii Lipowa 3 w Krakowie oraz w Galerii Promocyjnej Centrum Promocji Kultury w Dzielnicy Praga Południe w Warszawie. Te wystawy mają pokazać obrany kierunek edukacji w pracowni ceramicznej i zapoznać z poziomem i kreatywnością studentów warszawskiej ASP. Mam nadzieję, że wystawy te będą cyklicznymi przeglądami naszej pracowni poza progiem uczelni.

Ceramika jest jedną z najstarszych sztuk plastycznych, jakie stworzył człowiek. Historia materiału ceramicznego wiąże się ściśle z historią ludzkości. Kreatywność człowieka popchnęła go do poszukiwań i rozwoju tego materiału, a łatwość posługiwania się gliną prowadziła do coraz to nowych odkryć
i doświadczeń. Jednym z nich, na samym początku, na pewno był związek pomiędzy gliną a ogniem. Dopiero to doświadczenie uświadomiło człowiekowi, w jaki sposób może wykorzystać ten materiał

Wykorzystanie działania ognia jest, obok procesu tworzenia dzieła przez artystę, najważniejszym i decydującym procesem uzyskania dzieła ceramicznego. Wypalenie wyrobu jest ściśle wpisane w proces technologiczny, a sam przedmiot nabiera dzięki niemu twardości i szlachetności. Formowanie gliny, nadawanie jej kształtów, powoływanie z niej jakiejś formy do życia nadaje jej wielki mistyczny sens. Materiał ten jak żaden inny daje człowiekowi poczucie stwarzania.

Wielką wartością gliny ceramicznej jest jej plastyczność, wilgotność, chłonność, która daje nam możliwość delikatnego formowania, doklejania, odbierania, gładzenia, drapania, przecierania i muskania opuszkami palców pozostawiającymi na niej ślad własnych linii papilarnych. Żaden inny materiał nie daje nam tego wszystkiego jednocześnie. Glina ceramiczna jest materiałem, którego używa się do zabaw z dziećmi w przedszkolu, pierwszych poważnych kontaktów ze sztuką w szkole średniej i na studiach artystycznych oraz do szukania własnej drogi w dojrzałej wypowiedzi artystycznej. Niesłychanie istotnym jest dobre opanowanie warsztatu czyli wiedzy technologicznej i umiejętność wykorzystywania tej wiedzy.

Dr hab. Stanisław Brach

Pracownia Ceramiki

Wydział Rzeźby ASP Warszawa